De Wilgenhoutrups (Cossus cossus) is met een centimeter of tien één van de grootste houtborende insecten in ons land. De rups wordt meerdere jaren oud, terwijl de vlinder slechts een maand leeft. In die maand wordt niet gegeten, want de ‘buik’ zit nog vol van alles wat de rups naar binnen heeft gewerkt.
Dat de rups die taak serieus neemt zag ik een paar weken terug op een fietspad. Het achterlijf lek en dus ten dode opgeschreven, waarschijnlijk omdat er een fiets overheen was gereden. Toch was het beestje nog druk bezig met zijn maaltijd en zoals je ziet kwam die uit zijn eigen lichaam. Ingewanden wil ik het niet noemen, die vlaflip. Maar het smaakte in ieder geval prima.
